04. Także o tym, jak można wieczorem tęsknić

Znów nęka mnie rozdwojenie: strasznie nie mam siły na ludzi, zmęczona jestem. A przy tym zaniepokojona, bo wszyscy milczą. Jakbym wypadła dla nich poza nawias. Zaczynam się nawet zastanawiać, czy czasem nie stałam się nierealna i przezroczysta? Może to jednak jest możliwe, kiedy się tak długo próbuje uciec.
Proszę, dajcie mi jakiś znak, że wszystko z wami w porządku i że wszystko jest w porządku ze mną w was. Jest już noc, ta konkretna znów jest nocą o strasznych oczach. Obok poduszki czai się lęk, że mnie zostawicie.

01. Raz, dwa, trzy, FRYTKI!, czyli prapoczątki czasu

Muszę powiedzieć, że jestem głęboko zawiedziona, bo przewaliłam setki szablonów, a w dalszym ciągu coś mi nie pasuje. Blog wciąż jeszcze nie wygląda po mojemu, ale nie potrafię określić, czego dokładnie mu brakuje.
Hmm, a teraz - co ja tu robię. Otóż przyszłam tu... w poszukiwaniu lepsiejszego szablonu (i widać, co mi z tego wyszło). I możliwe, że czas jakiś zostanę. Kronika Ptaka Nakręcacza trochę mi się przejadła.
Jest coś szalenie przyjemnego w zakładaniu nowego bloga. To chyba w ogóle najfajniejszy moment blogowania.