89. No tak, ostatnio nie mogę jakoś wpaść na dobre tytuły dla moich postów

Zapożyczam z zupy:

–W życiu warto mieć odwagę: 
Warto mówić “Dzień Dobry” obcym ludziom, warto zrobić sobie wstyd na oczach wszystkich ludzi, warto mieć przyjaciół i wrogów też warto mieć. Warto czasem nie wziąć parasola, gdy pada deszcz, warto nie doczytać książki i wrócić do niej po latach, warto pisać wiersze nawet te nie udane. Warto wskoczyć do jeziora w ubraniu, warto śmiać się na ulicy bez powodu, warto czasem niczego nie tłumaczyć. Warto udawać czasem głupków chociaż wiemy dobrze o co chodzi. Warto słuchać każdej muzyki, warto marzyć, warto zgubić się w obcym mieście, warto poznać nowych ludzi, i zapomnieć o starych znajomych, warto napisać list i go nigdy nie wysłać. Warto być realistą, pesymistą, optymistą. Warto zadzwonić o 1 w nocy do przyjaciółki i się wypłakać, warto pójść na samotny spacer, warto zapalić znicz na opuszczonym grobie. 
Warto żyć i nie pytać dlaczego.

Otóż, jak się tak przyjrzałam temu oto, to odkryłam, co następuje: przydarzyło mi się wszystko niemal z wymienionych treści, za wyjątkiem dorobienia się wrogów (przynajmniej nikt mi otwarcie nie okazuje swej ku mnie nienawiści, co zapewne oznacza, że wielu osobom jestem doskonale obojętna, a to właściwie smutne) i nie wskoczyłam do jeziora w ubraniu. Tak sobie teraz, czysto zresztą hipotetycznie, pozwalam myśleć, że zdarza mi się wieść ciekawe życie, momentami. Tak gdyby popatrzeć całościowo. I może jeszcze z pewnej odległości.